MALDEGEM – ORIHUELA * 1963,57 km.
1ste RIT MALDEGEM-POULAINVILLE
start Markt Maldegem stipt om 06.30u
AFGELEGDE AFSTAND: 193.73 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 24.38 km/u
MAXIMUM SNELHEID 60.36 Km/u
Tijdsduur rit: 7uur 56 min 23 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS 986
Wind: eerste 115km N2 , Daarna zijwind NW3
Weer: Eerste 125km Mooi daarna bewolkt
Gemiddelde temperatuur: 19°
Lekke banden: 0
Groot was mijn verwondering toen ik zag hoeveel personen aanwezig waren op dit vroege start uur van onze eerste rit richting Costa Blanca. Alvast enorm bedankt aan alle aanwezigen voor deze enorme steun en sympathie. Bewonderenswaardig was ook de aanwezigheid van een grote schare fietsleden van de fietsclub Maldegem Cycling Team, aangevuld met mijn kleinzoon Dima en Neef Geert. Grote klasse mannen en heel veel dank om ons te vergezellen vergezellen tot in Rumbeke. Na een uitgebreid afscheid aldaar zetten we onze weg verder richting Paulainville. Na 115 km vlak rijden begon het reliëf stilaan te veranderen en kregen we een 12 tal behoorlijk stevige beklimmingen te verwerken. Dank zij de steun van mijn vriend Johan verorberden we elk op ons eigen tempo deze kuitenbijters. 40 minuten vroeger dan gepland kwamen we aan in ons hotel Kyrad in Paulinville. De benen vielen best mee maar al bij al was het toch een vrij pittige rit vooral op het einde maar de benen waren behoorlijk goed en het gevoel was bemoedigend voor de komende ritten. Het enige dat mij wat zorgen baart is een klein zweertje op mijn zitvlak. Tijdens de rit heb ik geen hinder van ondervonden van dit euvel en ik hoop dat dit de komende dagen ook niet verslechterd. Al bij al een zeer geslaagde openingsrit en op naar morgen voor RIT 2 – Paulainville – Chaumont-en-Vexin over een heuvelachtig gebied en 107,68 km voor de wielen. Nogmaals enorm bedankt aan alle aanwezigen deze morgen en tot morgen voor het verslag van rit 2. We starten om 09.00u. Groetjes Erwin
2de RIT POULAINVILLE – CHAUMONT EN VEXIN
start om 09.06u
AFGELEGDE AFSTAND: 108.76km
GEMIDDELDE SNELHEID: 21.6km/u
MAXIMUM SNELHEID 60.5 Km/u
Tijdsduur rit: 4uur 52 min 59 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS 1116
Wind: zijwind 3 beaufort
Weer: Schitterende blauwe hemel
Gemiddelde temperatuur: 20°
Lekke banden: 0
Om 8u kropen we in bed om te bekomen van de lange rit van gisteren. Tijdens de nacht kreeg ik wat last van mijn prostaat maar tegen de ochtend was het toch beter. Verder toch al bij al een goede nacht gehad. Om 7 uit de veren om ons ontbijt te nuttigen in het mooie Kyrad hotel. Daarna alles ingeladen, de fietsen geprepareerd en we vertrokken net zoals gisteren morgen terug in de mist. Al gauw konden we genieten van een stralende zon, prachtige panorama’s, mooie rustige wegen, prachtige gebouw en een schitterende natuur.
Snel werden we geconfronteerd met het reliëf waarbij we uiteindelijk concludeerden dat we geen meter vlak gereden hebben vandaag. Volgens het vooropgestelde parcours gemaakt in Garmin Connect zouden we 8 hellingen voor de wielen krijgen…nu ik weet niet wat zij daaronder verstaan maar zowel volgens mij als mijn vriend Johan waren het er zeker dubbel zoveel. De benen voelden na de lange rit van gisteren toch goed aan maar halfweg de rit kreeg Erwin met een technisch defect af te rekenen waardoor hij de rest van de rit diende af te werken op zijn groot blad vooraan…het was vanaf dan een zaak van zeer rustig te blijven en niet dom te doen zodat we de benen niet zouden kapot rijden.
Na een zeer heuvelachtige rit bereikten we in een prachtige streek uiteindelijk ons eindpunt in Chaumont-en-Vexin. Niet gewassen…spoedden we ons naar de Specialized winkel in Beauvais…30 minuten van onze aankomstplaats…gesloten…dan maar terug naar Amiens…nog 30 minuten verder…daar aangekomen bewoog de mekanieker hemel en aarde om mij te depanneren wat uiteindelijk na veel bellen en testen uiteindelijk lukte… de stress droop van mij af en het was een heel grote zucht van verluchting toen het probleem was verholpen…terug naar ons hotel waar we om 19.45 toch aan tafel konden gaan.
Besluit: heel mooie zonnige dag, een toch vrij lastige rit, in prachtig natuur, een beetje last van mijn zitvlak( maar dat is te verwaarlozen)met een zeer stressvol einde van deze dag.
Morgen op naar rit 3…
3de RIT CHAUMONT EN VEXIN – ILLIERS COMBRAY
start om 08.30u
AFGELEGDE AFSTAND: 140,64km
GEMIDDELDE SNELHEID: 23,1 km/u
MAXIMUM SNELHEID 54.4 Km/u
Tijdsduur rit: 6uur 03 min 14sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 982
Wind: zij en tegenwind 50/50 beaufort 2/3
Weer: Schitterende blauwe hemel
Gemiddelde temperatuur: 24°
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 4.1 km
Ik wil toch nog even terug komen op de dag gisteren waar we langs mooie en smalle en zeer rustige straatjes hebben kunnen fietsen, mijn voorbereiding op deze rit was althans dit aspect zeer geslaagd. Ik wil toch ook de mekanieker van de fietswinkel TEK CYCLE in Salouel speciaal bedanken voor zijn directe actie en tomeloze inzet (zelfs van een hulplijn) om het probleem met mijn linker shifter op te lossen…ikzelf dacht even dat mijn avontuur gisteren namiddag over was…Nu het is opgelost en we kunnen vandaag verder met als doel lliers Combray. De eerste twee dagen zijn geslaagd te noemen mede dank zij de enorme steun van mijn vriend Johan. Linda en Martine doen prachtig werk qua bevoorrading maar vooral de begeleiding voor de routebepaling in de wagen is niet te onderschatten en mentaal heel lastig, ook dat werken ze onberispelijk af, chapeau en dan nog Pa, ongelooflijk, 87 jaar en net zoals een echte volger met de volgwagen ja je moet het maar doen…maar hij geniet er duidelijk van. Voila we zijn klaar voor het ontbijt in ons gezellige hotelletje Saint Nicolas, alle bagage inladen, fietsen oppompen, de nodige voeding mee nemen en daar gaan we stipt om half negen voor een vermoed ik iets minder zware rit dan gisteren…oei…snel nog even Baguettes halen om deze middag de maagjes te vullen…en dan zijn we weg…door een stom toeval nemen we de verkeerde route en is het even zoeken om elkaar terug te vinden maar
na 10 km in het dorpje Nucourt zijn we terug herenigd en kunnen we onze route verder zetten. Het terrein is bepaald niet van de poes in het begin net zoals gisteren, de beklimmingen volgen elkaar terug snel op maar we bedwingen deze net zoals gisteren op ons eigen tempo langs mooie wegen. 10 km voor Mantes La Jolie moeten we echter de Route Nationale nemen om over de Seine te kunnen rijden en dat is bepaald geen senicure, heel druk en zeer veel verkeer. Na deze stad werd het verkeer rustiger en namen we terug mooie en rustige wegen om na 90km in Chaudon onze picknick te verorberen. De laatste 50km werd direct beloond met een stevige beklimming maar dat was dan ook de laatste van de dag, we hadden het genoegen over zeer mooie en fietsluwe wegen te kunnen rijden en kwamen in een licht heuvelachtig landschap. Zowel ikzelf als Johan kwamen heel voldaan en zonder ons te forceren op eindbestemming aan in Hotel Les Aubépines in Illiers-Combray.
Besluit: langere rit dan voorzien, prachtig weer met wel wat wind in het nadeel, weinig of geen medische problemen meer noch bij mij, noch bij Johan dus op naar de 4é rit…
4de RIT ILLIERS COMBRAY – SAINT AIGNAN
start om 07.56u
AFGELEGDE AFSTAND: 146,14km
GEMIDDELDE SNELHEID: 23,7 km/u
MAXIMUM SNELHEID 46.1 Km/u
Tijdsduur rit: 6uur 03 min 14sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 673
Wind: tegenwind beaufort 2
Weer: Schitterende blauwe hemel
Gemiddelde temperatuur: 23.6°
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 2.9 km
Om 20.45 kropen we onder de wol want rust zal heel belangrijk zijn om in costa blanca te geraken. We moesten om06.15u uit de veren, douchke genomen, alle koffers ingeladen, fietsen klaar gezet, fietskledij aangetrokken, daarna uitgebreid ontbeten en afgerekend zodat we voor het gaplande start uur zelfs konden vertrekken. Deze keer verliep ons vertrek feilloos. De verwachtingen waren hoog gespannen want dit zou één van de mooiste ritten moeten worden onze trip en dat werd ook bevestigd. De eerste 2 uur verliepen niet zo vlot voor mij, pijn in mijn slecht been veroorzaakten dat ik tal van zweetdruppels achterliet langs Franse wegen, bij Johan ging alles vlot ook al zat de lichte wind tegen. Uiteindelijk na ongeveer 70km begon de pijn toch te verminderen en ging het steeds beter. Na zowat 100km kwamen we aan in Chambord, gekend voor zijn indrukwekkend kasteel alwaar we rond de aanpalende mooi aangelegde domeinen onze picknick tot ons namen enkele mooie foto’s namen. Vanaf Chambord kregen we het gezelschap van mijn vrouwtje Martine die met haar e-bike de resterende kilometers met ons afhaspelde. Johan had het duidelijk naar zijn zin en meerdere chansons passeerden de revue en zo vlogen de kilometers voorbij en kwamen we aan in het rustieke Saint-Aignan. Aan ons hotel aangekomen bleek dit gesloten wegens renovatiewerken. Al snel werden geholpen en had men onze reservatie overgeboekt naar hotel Beauvillers 200 meter verderop. Dus dit probleempje was al snel van de baan.
Besluit: Licht heuvelachtige rit langs zeer fietsluwe en smalle wegen, moeilijke aanvang van de rit maar het tweede gedeelte van de rit ging het beter en zo hopen we morgen ook van start te gaan in rit 5.
5de RIT SAINT AIGNAN – MONTMORILLON
start om 09.04u
AFGELEGDE AFSTAND: 115.29 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 22.9 km/u
MAXIMUM SNELHEID 52.6 Km/u
Tijdsduur rit: 5uur 01 min 52sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 890
Wind: tegenwind beaufort 2
Weer: Licht bewolkt, later zeer mooi met lichte onweersdreiging
Gemiddelde temperatuur: 27.5 °
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 4.72 km
Totaal afgelegde km: 704.56
Rit 5 stond voor de boeg en na de dagelijkse rituelen en het rijkelijk ontbijt vertrokken we om 09.04u in Saint Aignan. We kregen direct een nijdig klimmetje te verwerken en nadat we onze vrienden “De aapjes” hadden begroet in de mooie zoo aldaar zetten we koers richting Montmorillon. Bij Johan en mezelf voelden de benen goed aan in het begin…en konden we het heuvelachtige traject vlot verteren…de eerste 38 kilometer verliepen langs een kaarsrechte weg op en neer…ongelooflijk we hadden zelfs geen stuur nodig…tof was ook dat plots links en rechts allerhande attributen opdoken ivm de Tour De France die klaarblijkelijk op 1 juli dezelfde baan zal volgen aldaar…de vele monumentjes en teksten allerhande waren voor ons een mooie opsteker…ja we voelden ons zelfs eens in de tour…na deze meevaller doken en lange inloopstrook sloegen we voor de rest van onze rit in langs zwartgeblakerde en aalgladde boerebaantjes tussen de vele mooie graanvelden, zonnebloemen, prachtige boomgaarden en dwars door het regionaal natuurpark De Brenne.
Bij mezelf ging het tussen km 55 en 75, echt wel een stuk minder goed, waren dat de eerste tekenen van vermoeidheid… ik weet het niet maar daarna ging het terug veel beter, misschien te laat gegeten of te weinig gedronken ? het zou kunnen want ondertussen wees de barometer 30 graden aan en dat zou best de oorzaak kunnen zijn van dat dipje…daarenboven kwamen we plots een wegversperring tegen en dienden we een omweg van een 5 tal kilometer te nemen om terug op onze route te komen maar ook dat verliep rimpeloos, in Le Blanc aangekomen was het tijd voor om onze Baguette te verorberen aan de brug aldaar en bij het verlaten van dit pittoreske stadje ging het even fout en kwam Erwin onschuldig ten val zonder veel erg, enkel het stuurlint was licht beschadigd maar verder geen enkele schade of verwondingen, Johan zijn ketting protesteerde bij dezelfde faze maar al bij al bleef het daarbij en konden we zonder problemen onze weg verder zetten en de laatste kilometers aanvatten. Johan had er volop zin in en onze krachtpatser testte op de laatste van de vele hellingen zijn goede forme uit met positief resultaat, voor mij verliep het einde ook terug zeer positief en konden we met een tevreden gevoel deze veel zwaardere rit dan verwacht beëindigen. Bij Garmin moeten ze echt toch eens hun zaken op punt stellen, bij het uittekenen van de rit kwam ik uit op 521 hoogtemeters…het waren er in werkelijkheid 890…maar niet getreurd we hebben ze verteerd en zijn klaar voor rit 6. We hebben ondertussen 1/3 van de route afgelegd en voorlopig is de balans positief maar het is nog heel ver…tot morgen voor verslag rit 6.
6de RIT MONTMORILLON – MONTMOREAU SAINT CYBARD
start om 07.54u
AFGELEGDE AFSTAND: 150,90 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 22.12 km/u
MAXIMUM SNELHEID 57,27 Km/u
Tijdsduur rit: 6uur 49 min 14sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 1649
Wind: Rugwind beaufort 1/2
Weer: Zeer mooi
Gemiddelde temperatuur: 26.8 °
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 6.73 km
Totaal afgelegde km: 855.46
Na ons lekker avondmaal gisteravond en het rijkelijk ontbijt de morgen in Hotel La France in Montmorillon vertrokken we iets voor het geplande start uur aan onze 6é etappe naar Montmoreaux-Saint-Cybard. Naargelang de informatie bij het opmaken van de verschillende ritten zouden we vandaag meer dan 1000 hoogtemeters en 12 hellingen onder de wielen geschoven krijgen voor een afstand van 146 km… volgens Garmin Connect althans…Dus heel wat klimwerk…dat klimwerk werd al snel bevestigd en de ene na de andere helling volgde elkaar op, plat dat zagen we niet vandaag, ofwel omhoog ofwel naar beneden…Johan had een superdag vandaag en reed overal naar boven met de vingers in de neus…ikzelf had een hele tijd last van spasmen in de onderbuik wat zeer vervelend was met een constant plasgevoel als gevolg…naarmate de kilometers vorderden werd het gevoel toch beter en beter en bij de bevoorrading was het gevoel een heel stuk beter. Bij onze stop hadden we in de mot dat we heel wat hoogtemeters zouden halen en ook veel leer hellingen kregen voorgeschoteld dan door Garmin aangegeven maar soit… we gingen verder, de zon brandde volop langs de andermaal prachtige autoluwe Franse wegen en de vele bezienswaardigheden moesten we jammer genoeg aan ons laten voorbijgaan…jammer…het kwik steeg ondertussen naar een goeie 35 graden en op de open beklimmingen was het naar adem happen, het zweet gutste dan ook rijkelijk langs onze gezichten…maar we zetten door en kwam 30 minuten eerder dan gepland aan in het schilderachtige Hotel Manoir Les Breuille alwaar we onmiddellijk warm werden onthaald door de Engelse eigenaar…na een check up van onze garmin kwamen we tot de vaststelling dat we maar liefst 35 beklimmingen hadden gedaan en 1649 hoogtemeters…dat is een ongemeen hoog verschil et wat wij hadden verwacht maar oké we gaan niet klagen, we zijn weer een stap dichter bij ons doel en hopen morgen rit 7 te trotseren. Bij leven en welzijn…tot morgen voor verslag Rit 7
6de RIT MONTMOREAU SAINT CYBARD – PORTETS
start om 07.56u
AFGELEGDE AFSTAND: 114,26 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 21 km/u
MAXIMUM SNELHEID 57,70 Km/u
Tijdsduur rit: 5 uur 26 min 25 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 1042
Wind: Tegenwind beaufort 2/3
Weer: Zeer mooi, halfweg een uurtje bewolkt, daarna terug mooi
Gemiddelde temperatuur: 22,8 °
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 3.93 km
Totaal afgelegde km: 969.72
Een mens kan soms aangenaam verrast zijn, je hebt hotels en hotels, gisteren waren we aangekomen in Hotel Manoir Les Bruelles, de gastheer stond ons reeds op te wachten en onthaalde ons op een ongelooflijk sympathieke en spontane manier, Barry heette de man, een Engelsman die reeds 16 jaar in Frankrijk dit hotel uit baat of laat me zeggen dit sprookjeshuis recht uit het verhaal van Hansje en Grietje, met een prachtig zwembad, old timers, oude piano, oude landbouwmaterialen etc…etc…na de uitgebreid welkomstdrank werden we ’s avonds vergast op een 4 gangenmenu om duimen en vingers af te likken…heerlijk…vooral de wilde eend was een echte topper…het ontbijt deze morgen idem dito, met zoveel warmte en liefde bereid en geserveerd…Barry je bent een grote mijnheer en wij danken u voor ons kort maar formidabel verblijf voor…jawel €80 pp alles inbegrepen…als je in de buurt bent van Montmoreau-Saint-Cybard moet je echt daar gaan overnachten…een terechte aanrader…met pijn in het hart en na een laatste gezamenlijk foto vertrokken we stipt om 07.56u richting Portets…en terug langs schilderachtige wegen en dorpen…Na 30 km stopten de volgwagen om proviand op t slaan voor de bevoorrading maar toen waren we een 10 tal km elkaars spoor bijster maar alles kwam terug in orde en na enkele gsm transacties kwamen ze terug op de geplande route en in onze wielsporen. Na een 70 tal km kwamen we in de gekende wijnzone van Lalande de Pomerol en Saint Emillion van de gelijkaardige gekende wijnhuizen…met enorm uitgestrekte velden aan wijngaarden, wat een pracht en uniek om dit te mogen aanschouwen…de fotos dienaangaande zullen dit zeker bevestigen. Aan de historische brug in Libourne hielden we onze bevoorrading en of he gezellig was in dit kader…nog 32 km te gaan tot Portets…waar we aan kwamen in hotel Raspin…de ontvangst was een heel stuk minder…zo val je van het ene uiterste in het andere…wat mij en Johan betreft, ja Ik geloof dat Johan met de dag beter wordt…vermoeidheid zie ik niet ofwel kan hij dat zo goed camoufleren dat het niet opvalt voor mij…ik had het vandaag lastig, zeker mijn goed been voelde de vermoeidheid na de zware rit van gisteren…en omdat we hadden verwacht dat het misschien een overgangsritje zou worden vandaag ja wadde hebben we daar de bal misgeslagen zeg… terug meer dan 1000 hoogtemeters en 18 beklimmingen…eerlijkheidshalve moet ik nu wel bekennen dat we misschien nu beter een rustdag hadden gepland maar we moeten verder, de hotels zijn geboekt en verwachten ons zodat een snipperdag niet aan de orde is…nu ik ben er geraakt vandaag maar morgen wacht terug een zware rit met vermoedelijk bijna 2000 hoogtemeters…God sta me bij het zal nodig zijn…tot morgen voor verslag rit 8…Als je een kaars wil branden doe maar ik zal het kunnen gebruiken denk ik…houd jullie goed en…we gaan ervoor…
8de RIT PORTETS – SOUSTONS
start om 07.49u
AFGELEGDE AFSTAND: 158,44 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 24.9 km/u
MAXIMUM SNELHEID 54,10 Km/u
Tijdsduur rit: 6 uur 19 min 42 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 402
Wind: 50%Tegenwind en 50% Rugwind beaufort 2/3
Weer: Zeer mooi,
Gemiddelde temperatuur: 28.9 °
Lekke banden: 0
Langste beklimming: Geen lange klim
Totaal afgelegde km: 1128,16
Een allesbehalve vriendelijke ontvangst in het hotel in Portets, we waren volledig op onszelf waren aangewezen; geen avondeten, geen ontbijt, geen was mogelijk voor onze kledij, geen berging voor de fietsen, dus trek uw plan…dan maar alles zelf geïmproviseerd, restaurantje gezocht, fietsen op onze kamers gestald, was uitgesteld naar ander hotel, ontbijt zelf verzorgd op het terras voor het hotel om 07.00u ’s morgens…en het was potverdorie nog gezellig ook…nu een trieste bedoening…daarenboven nog zeer slechte bedden met zeer zachte matrassen en dat bleef niet zonder gevolgen…we gingen slapen nadat we wisten dat onze Rode Duivels 2-0 voor stonden en dus goed uit de startblokken waren geschoten.
Alarm echter rond 02.00u ’s nachts…Erwin kreeg heel veel last in zijn rug…wat nu…we besloten om op de laminaat te liggen voor de rest van de nacht zodat er misschien betering kwam in de situatie…van slapen is dan weinig sprake maar het was een noodsituatie en we hadden weinig keuze om het probleem op te lossen…we konden enkel hopen dat het zou beteren…en gelukkig… toen de wekker om 06.00u iedereen wekte was het probleem veel beter maar zeker niet geruststellend…Na het Maldegems ontbijt vertrokken we met een klein hartje voor de zware ??? 8é rit naar Soustens…we begonnen zeer voorzichtig temeer omdat er ons volgens het relief van Garmin vrij vlug enkele kuitenbijters zouden aandienen…wij reden en reden en reden…maar beklimmingen neen…wel zeer zeer licht heuvelachtig maar niets meer…dat speelde natuurlijk in de kaart van Erwin en het rugprobleem beterde met de kilometer…de eerste 30 km reden we door de gekende Franse wegen maar daarna veranderde het landschap volledig…bossen, bossen en bossen…wel mooi maar eentonig…na km kregen we het gezelschap van een vriendelijke jonge Franse wielertoerist…na een aangename kennismaking nam hij ons een 50-tal km op sleeptouw, dat was natuurlijk mooi mee genomen, bij de bevoorrading waren we verrast te zien dat ons gemiddelde vrij hoog was en totaal niet verwacht…maar goed het was mee genomen…de laatste 58 km waren met de wind in de rug en ondanks een gebroken spaak in het achterwiel van Johan konden we aan een mooi tempo Soustons bereiken zonder ons daarvoor te forceren. Remi was nog even in paniek toen hij de benzinetank zag leeglopen maar hij had nog enkele liters over op het einde van de rit en kon met een grote oef !!! zijn wagen voor het Hotel parkeren…en hier is alles wel picco bello in orde, de eigenares had alles prima geregeld voor onze aankomst waarvoor dank. Nu ik wil al diegenen die een kaars hebben gebrand enorm bedanken, de voorspelde zware rit met veel hoogtemeters is een storm in een glas water geworden mede andermaal dankzij Garmin, we kunnen onze relief kaartjes beter in de vuilbak kieperen want ze zijn totaal onbetrouwbaar. Mijn excuses daarvoor. Desalniettemin was het toch een stevige rit met heel veel vals plats tukken en bijna 158km onder een zware zon met temperaturen tot 37 graden. Vanavond beschikken we gelukkig wel over goede bedden met harde matrassen en laat ons hopen dat we geen problemen meer ondervinden met de rug. Morgen staat een korte rit op het programma, afwachten wat de lastigheidsgraad zal zijn want ik durf daaromtrent geen uitspraken meer doen. We zijn over de helft van ons avontuur en ondanks alles is de conditie nog vrij goed maar voel je natuurlijk wel wat vermoeidheid…maar dat is logisch na meer dan 1000 km in 8 dagen denk ik…morgen trekken we hopelijk Spanje binnen maar daarover hoor je meer in het verslag van de 9é rit…
Ik ga vannacht als het moet om een nieuwe rug naar Brugge en hoop morgen samen met Johan en onze volgers samen aan te komen in Spanje in Urdazubi…tot wederhoren…
9de Rit SOUSTONS – URDAZUBI
start om 08.02u
AFGELEGDE AFSTAND: 82.46 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 19.5 km/u
MAXIMUM SNELHEID 56.03 Km/u
Tijdsduur rit: 4 uur 14 min 21 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 750
Wind: Tegenwind Beaufort 3-4
Weer: Start bewolkt, na één uur terug zeer mooi weer
Gemiddelde temperatuur: 26.2 °
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 4,36
Totaal afgelegde km: 1211,08
De kortste rit van mijn avontuur, maar zoals ze zeggen de kleinste kunnen misschien de gevaarlijkste of moeilijkste zijn. We starten zoals altijd perfect op tijd in Soustons waar we tevreden terugkeken op ons dagverblijf na een stevig Brits ontbijt met eieren, spek en worst.
Nu de meesten onder ons lieten deze vette massa aan zich voorbijgaan, kwestie van geen plastiek zakjes nodig te hebben tijdens onze rit…maar voor de rest alles pico bello in ons hotel. De hemel was bewolkt en dit was de eerste keer sinds onze start nu 8 dagen geleden, er stond ook een goed voelbare wind die we zouden moeten trotseren…Martine trok ook haar fietsplunje aan om ons te vergezellen tijdens de rit. De rit op zich was echt geen meevaller, in het begin viel alles best mee maar zo een 20 km voor Bayonne begon het verkeer aanzienlijk toe te nemen, reden we langs te grote wegen en was het voor de volgwagen met Remi en Linda echt geen pretje om ons te volgen, neen het was best gevaarlijk te noemen. Ondanks de drukte slaagden we er toch in om samen op een veilige manier Bayonne te bereiken. Johan, die reeds twee dagen met een gebroken spaak rond rijd wou gebruik maken van de aanwezige fietswinkel in Bayonne om het euvel op te lossen…helaas de winkel bleek gesloten…een supplementaire omweg voor de koning…niet getreurd we genoten even van het mooie uitzicht in deze grootstad en reden verder richting Spanje. Door Bayonne werd het verkeer een heel stuk rustiger maar daar werden eveneens de voorlopers van de pyrenëeen onder de wielen geschoven en dat was goed voelbaar vooral bij Erwin die echt heel wat problemen kende om deze heuvels te bedwingen. De rugproblemen manifesteerden zich terug en het was zwoegen en zweten om boven te komen, Johan bleef constant in de aanwezigheid om mentaal steun te verlenen en dat scheelde toch een slok op de borrel. Aangekomen aan de grens met Spanje was er geen enkele controle te bespeuren zo zie je dat alle comotie daaromtrent sterk overdreven is laat staan misplaatst. Enkele kilometers verder kwamen we aan in ons hotel Iigouena en dat was voor mijzelf een hele opluchting na een moeilijke en lastigere fietsdag dan iedereen had verwacht. Morgen trekken we de Pyreneeen in voor waarschijnlijk de Koninginerit van dit avontuur…overleef ik dit ??? je verneemt het morgen in het verslag van rit 10…
10de Rit URDAZUBI – TAFALLA
start om 08.33u
AFGELEGDE AFSTAND: 120,95 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 18,29 km/u
MAXIMUM SNELHEID 56,43 Km/u
Tijdsduur rit: 6 uur 35 min 54 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 1782
Wind: Tegenwind Beaufort 3
Weer: zonnig, later drukkend tot 39 graden
Gemiddelde temperatuur: 26.4 °
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 14,58 km
Totaal afgelegde km: 1331,03
De koninginnenrit van dit avontuur…de grote vraag vooraf was als mijn lichaam dit zou aan kunnen en dan vooral mijn rug en kapotte knieën ? We kregen terug een fantastisch ontbijt bij een Poolse uitbaatster van een mooi “Oostenrijkse chalet” die ons als prinsen bediende, dat ze een score had van 9.4 voor haar uitbating was dan ook niet verwonderlijk maar echt wel verdiend te noemen, zoals deze dame haar klanten verwent daar kunnen er velen een voorbeeld aan nemen. We wisten toch wel min of meer wat ons te wachten stond en onmiddellijk kregen we een beklimming van 8 km voor de kiezen…en wat voor één…stukken tot 10 a 12 procent…het was schrikken en harken langs de brede weg die ons naar boven begeleidde in een mooie natuur met kabbelende loepzuivere riviertjes die uit de rotsmassa tevoorschijn kwamen, wat een natuurpracht…het lukte om deze beklimming te bedwingen. Daarna volgde een lange gevaarlijke afdaling van 13 kilometer naar de voet van de tweede klim van de dag een beklimming van om en bij de 15 kilometer lengte…de eerste drie kilometer gingen vlot maar hoe verder we vorderden hoe stijler het werd…mijn rug en knieeen begonnen te protesteren, mijn vriend Johan haalde al zijn mentale en spirituele kracht naar boven om mij te ondersteunen, hield me kalm, deed me op tijd eten en drinken…maar het was beestig zwaar, de kracht vloeide uit mijn rechter been maar op adrenaline en wilskracht naderde ik de top…de laatste 2 kilometer waren verschrikkelijk en steil, het tempo stapvoets maar ik bleef doorgaan en haalde de top. Doorweekt van het zweet maar zeer tevreden. We lieten ons voorzichtig naar beneden glijden in de lange afdaling en ter hoogte van het stuwmeer in Eugi mochten we verse krachten op doen. We hadden tot dan een schitterende rit achter ons liggen. We vervolgden onze weg en het werd drukker en drukker langs slecht onderhouden wegen, via het drukke Pamplona. Door deze stad moesten we wegens een wegversperring onze geplande route enigszins wijzigen…we moesten verder langs zeer drukke en gevaarlijke wegen…De garmin liet het in de volgwagen ook afweten en dat was voor Linda, Martine en Remi ook allesbehalve plezant…de hitte begon ook bij Johan en mij zijn tol te eisen en we noteerden bijna 39°…uitgeput en volledig leeg kwam ik aan in Tafalla, Johan zag er nog best goed uit en heeft deze zware rit blijkbaar toch nog goed verteerd. Al bij al een zware dag met een mooie aanvang maar na de break was het veel minder leuk en door de grote en veel te drukke Spaanse wegen.
Nu we zijn weer een dag verder en deze rit stond met stip genoteerd en is afgewerkt. Het is afwachten hoe onze lichamen recupereren voor de rit van morgen terug onder een loden zon. Adios en hopelijk tot morgen met verslag van rit 11…
11de Rit TAFALLA – LA ALMUNIA DE DONA GODINA
start om 08.45u
AFGELEGDE AFSTAND:144.19 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 23.60 km/u
MAXIMUM SNELHEID 45.2 Km/u
Tijdsduur rit: 6 uur 06 min 20 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 682
Wind: Tegenwind Beaufort 3/4
Weer: Bewolkt
Gemiddelde temperatuur: 26.9 °
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 19.7 km
Totaal afgelegde km: 1475,22
We zaten dus volop in het Baskenland, en ik denk dat we hier het toppunt hebben bereikt qua hotel uitbating…na onze zware rit kwamen we (ik althans) uitgeput aan in Taffala aan Hotal Arotza (nooit boeken) het was gesloten…we moesten ons begeven naar een restaurant even verderop gelegen…gesloten…we begaven ons dan naar een naast gelegen restaurant…onvriendelijk werden we daar wandelen gestuurd…dan maar binnen in de mobistar shop…deze dame belde de eigenaar van het hotel…na 15 minuten daagde de uitbater op gaf ons 3 sleutels van de kamer…zei dat er geen avondeten was…dat het ontbijt vanaf 09.00u was (dus veel te laat voor ons) dat er geen stalplaats was voor fietsen en geen was mogelijkheid kledij en ook geen parking voor onze wagen…en weg was hij…dan heb ik nog meerdere keren moeten bellen om wifi code te bemachtigen…dus nooit dit hotel boeken want dit is echt zielig en slecht…dan maar ’s avonds zelf een restaurant gezocht op het centrale plein in Tafalla en direct na het eten in bed want het was nodig…na 10 sec was, ik althans in dromenland…Johan, Linda en Remi gingen nog op zoek naar bakkerij om het ontbijt te nuttigen de dag erop…’s Morgens om 06.30u uit de veren om de nodige ochtend taferelen te doen en dan de prospectie uitproberen van de avond voorheen. Ze hadden dat prima gedaan we konden in een gezellig bakkerijtje proeven van een lekker en gezellig ontbijt en daarna konden we iets later dan voorzien onze 11é etappe aan vatten…maar we moesten eerst nog een heel eind sleuren met onze bagage om ze te deponeren in de volgwagen…amai…nu we waren blij dat we daar weg waren en waren allesbehalve onder de indruk van deze plaats in Baskenland, vuil en meestal onsympathiek…enkel de dame in de bakkerij was zeer vriendelijk…Maar wij moesten verder maar reeds na enkele kilometer ging het mis, de volgwagen met Remi, Linda en Martine vergiste zich aan een rotonde en reed de snelweg op richting Madrid/Zaragosa…na enkele GSM contacten werden we na 30 km herenigd in Villafranca…tussen Taffala en Villafranca hadden we dus geen ondersteuning van de volwagen en konden we genieten??? van de vele varkenskwekerijen en ook een nieuw parfum uitproberen…amai je moet er maar wonen… Nu we waren terug met ons team samen en waren voorbij Villafranca getuige van heel wat velden met honderden windmolens en dat liet zich ook zo gevoelen. We reden vanaf daar in een echte windzone en dan ook nog tegen wind. Een grote dank vandaag aan mijn maatje Johan om de godganse dag de koppositie voor zich te nemen in deze zone…Na een 80 tal kilometer kreeg ik het bijzonder moeilijk en moesten we het tempo sterk laten zakken…het lichaam begon te protesteren en veel werd er niet meer gecommuniceerd…het zag er even benard uit…na de bevoorrading hadden we een beklimming van zowat 20 km met veel vals plat aan een stijgingspercentage van 2/3/4/5% op een brede baan en de wind op het snoetje…Johan paste het tempo zodanig aan zodat ik mij kon handhaven in zijn zog…en ik geraakte boven…dan was het ook 19 km afdalen en dat was natuurlijk geen probleem alhoewel Johan mij na een tijdje kwam vertellen dat het lange afdalen hem ook begon tegen te steken…Je moet dus niet vragen hoe sterk Johan momenteel rijd …hij staat bijna zo scherp als een scheermesje en dat loont…Aangekomen In La Alumnia De Dona Godina werden we nu wel zeer vriendelijk ontvangen in het mooie Hotel El Patio…Rit 11 zit er op, het was met momenten moeilijk om overeind te blijven maar we blijven volharden…Op naar Rit 12 morgen naar Monrel del Campo, een gevaarlijke rit aangezien het volgens het schema bijna constant in stijgende lijn gaat, laat ons hopen dat we ook deze kraker overwinnen…zorg goed voor jezelf en gezond weer op…
12de Rit LA ALMUNIA DE DONA GODINA – MONREL DEL CAMPO
start om 08.03u
AFGELEGDE AFSTAND: 116,44 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 18,4 km/u
MAXIMUM SNELHEID 72,8 Km/u
Tijdsduur rit: 6 uur 24 min 5 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 1541
Wind: Tegenwind Beaufort 3/4/5
Weer: Regen en bewolkt
Gemiddelde temperatuur: 18,2°
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 28,1km
Totaal afgelegde km: 1591,66
Wat zou de 12é rit ons brengen ??? ikzelf verwachte een moeilijke rit maar ik heb zo de indruk dat velen denken dat de klus geklaard is…niets is minder waar, wees daar maar zeker van.
Het weerbericht beloofde niet veel goeds, men voorspelde de ganse dag regen en zo geschiedde althans bij onze start…
We vertrokken met een vriendelijke toutch en tevreden van hotel El Patio in de gietende regen. Na enkele kilometers moesten we de regionale weg op naar Santa Cruz…de ene weg liep naar het pas aangelegde stuwmeer en dat liep dood tegen de muur van de stuwdam. Dan maar de andere weg nemen maar deze was afgesloten met beton blokken…enige alternatief was de snelweg nemen richting Madrid…dat vonden we allemaal onverantwoord en besloten om terug te keren naar ons hotel of de dienst toerisme te raadplegen, Deze dienst was niet aanwezig in Almunia dus stelden we onze hoop in de verantwoordelijken van het hotel…deze mensen hebben ons prima geholpen en na enige tijd brachten ze de oplossing…de volgwagen rijd de snelweg op en neemt de eerste afrit terwijl de fietsers de geblokkeerde weg konden gebruiken. En zo vertrokken we met een uurtje vertraging nog steeds onder een donker wolkendek met de nodige regen. Verbaasd warebn ik en Johan want de met betonnen blokken geblokkeerde weg was een volledig nieuwe route, in perfecte staat en ook belijnd met strepen…waarom men het gemotoriseerd verkeer niet langs deze weg laat rijden is voor ons een raadsel…maar wij konden eens genieten van een heel mooi stuk prive weg in een mooi natuurkader en een plaats waar we het dierenplezier van vele tientallen kleine spelende konijntjes mochten aanschouwen midden op de weg…nu wij vrezen de dag dat deze opengesteld word voor het verkeer dit een konijnenkerkhof zal worden…nu wij reden verder en het water stroomde uit onze kazakken…we kregen een lange klim voorgeschoteld van 28 km. …Geen lachertje maar langs mooie wegen en in een prachtige rotsachtige bergstreek. Erwin kreeg last van zijn knie maar de pijn was te dragen en hij beet door. Dat het een lange en zware dag zou worden werd toen duidelijk…na een kleine drie uur priemde de zon stilaan door het wolkendek en werd het droog, gelukkig…het traject bleef op en neer gaan en we maalden de kilometers traag maar zeker af…na de bevoorrading werd het wolkendek steeds dreigender en kregen we een fikse onweersbui te verwerken, zo erg dat we zelfs even moesten schuilen wegens de hagelstenen en de hevige stormwind…de wind bleef maar de buien verdwenen…even dachten we dat we in België waren…zo een rotweer in Spanje ??? uiteindelijk bereikten we ons hotel in Monreal del campo en daar waren er twee heel blij om, Erwin met rugpijn en pijnlijke knie en volledig leeg en Johan die voor het eerst ook de vermoeidheid meer dan voelde. Het was een rit vandaag met hindernissen maar uiteindelijk is alles op zijn pootjes terecht gekomen en hebben we terug ons doel bereikt. Nog drie zware ritten voor de boeg maar eerst afwachten in welke toestand we morgen uit onze bedstee komen ! Adios en hopelijk morgen met een verslag zonder zorgen.
12de Rit MONREL DEL CAMPO – TALAYUELAS
start om 08.22u
AFGELEGDE AFSTAND: 143,83km
GEMIDDELDE SNELHEID: 20,6 km/u
MAXIMUM SNELHEID 52 km/u
Tijdsduur rit: 6 uur 59 min 00 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 1101
Wind: Tegenwind Beaufort 3/4
Weer: Zonnig met bewolkte perioden
Gemiddelde temperatuur: 21°
Lekke banden: 0
Langste beklimming: 8,76 km
Totaal afgelegde km: 1735,49
Iedere streek heeft toch wel zijn eigenheid en principes in de verschillende hotels. Hier ondervonden we dit zeer duidelijk bij het avondeten. Iedereen vroeg een salade maar er werd een groepskom op tafel gezet die we met kleine porties moesten verdelen. Daarna kregen we een cote a l’os van 1 kilogram te verdelen onder 4 personen, een grote lap vlees met 4 schijfjes aardappel en dat was het. Zeer raar maar ok de eigenheid van de streek denken wij. Veel later dan gewild gingen we de bedstee opzoeken…de matrassen waren van bedenkelijke kwaliteit en zeer soft…we moesten dus alert zijn en keuzes maken…wegens de rugproblemen bij Erwin koos hij er voor om niet in bed maar wel op twee donsdekens op de grond te slapen…naderhand gezien een correcte beslissing…maar niet comfortabel…
Rit 13 diende zich aan en 13 is voor velen een ongeluksgetal en wij hoopten dat het ons gunstig gezind zou zijn wat aanvankelijk ook het geval was maar zoals later zal blijken moesten we naarmate het einde naderde onze verwachtingen bijstellen.
Wegens het ietwat late ontbijt uur in dit molenaars hotel, waar de graanmolens zeer mooi geïntegreerd zijn in de inkomhal, moesten we later vertrekken dan gepland op onze planning die we zo goed en zo kwaad mogelijk trachtten te volgen. De uitbater staarde met grote ogen aan hoe we onze voorbereiden op ons vertrek aan zijn hotel, hij had toch wel veel bewondering voor onze onderneming, en met een laatste blik en wuivende handjes vertrokken we richting Tayauelas. We verwachtten een zeer heuvelachtig rit maar daar bleek heel weinig van in huis te komen, tot onze verbazing bleek het veeleer een vlakke etappe te zijn en we mochten terug vele varkensboeren begroeten in de eerste 50km. Ook twee schaapherders met een grote kudde schapen kruiste ons pad, we fietsen in een zeer kaal landschap met uitgestrekte velden en enorme vergezichten. Plots kregen we één lange rechte baan van maar liefst 10,8 km voor de wielen geschoven en mochten langs deze weg getuige zijn van, wij vermoeden, een vliegtuigkerkhof waar een honderdtal tuigen van allerhande maatschappijen waarschijnlijk wachtten op ontmanteling. Indrukwekkend om te zien…Daarna lieten we in het stadje Teruel links liggen en kwamen we in een indrukwekkend gebied van natuurpracht, via een kilometers lange lichtroze macadam baan die zich kronkelde langs de donker oranje rotswanden uitgesleten door erosie en andere natuurelementen…kwamen we in Torrebaja met nog 40 km te gaan…en het ging verbazend goed vooruit…we hadden nog geen klim gezien die naam waardig en hadden nog geen 200 hoogtemeters op de teller…wat we niet meer verwachtten kregen we op ons bord zowat 30km voor het einde, twee zware beklimmingen met een hoogteverschil van in totaal om en bij de 900 hoogtemeters…dat was heel zware kost en het was buigen of barsten…maar we haalden stapvoets toch de top…boven stonden Martine, Remi en Linda vol van de stress ons op te wachten, vrezende dat we het niet zouden halen…groot was hun blijdschap toen ze onze kopjes zagen blinken enkele tientallen meters voor de top…we hadden het gehaald…Aan ons hotel aangekomen in Talayuelas wachtte ons echter nog een onaangename verassing…hotel gesloten…en nu…het dorpje leek uitgestorven…via internet op zoek naar een ander hotel en dat lukte wonderwel vrij vlug…aangezien we niet allemaal in de volwagen konden moest Johan nog een dessertje van 10km verwerken om op onze nieuwe locatie aan te komen in Garaballa…hier werden we uitermate vriendelijk en behulpzaam ontvangen door de manager van dit mooie kloosterhotel…hoe kan het allemaal zo veel verschil hebben vraag je je dan af maar eind goed al goed…
We zijn op nog twee ritten verwijderd van ons doel…gisteren kwamen zowel ikzelf als Johan vrij vermoeid aan en vreesden we vandaag een heel moeilijk karwei maar het is bij beiden heel goed mee gevallen, de problemen bij Erwin ebden weg naarmate de kilometers vorderden en Johan voelde zich terug kiplekker…nu mag het niet meer fout gaan, morgen nog een lange en vrij zware rit maar dit mag geen obstakel zijn om zondag in Vistabella aan te komen.
14de Rit TALAYUELAS – MONTENEGRO DEL CASTILLO
start om 08.00u
AFGELEGDE AFSTAND: 164,62 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 19,99 km/u
MAXIMUM SNELHEID 56,77 km/u
Tijdsduur rit: 8 uur 12 min 47 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 1746
Wind: Tegenwind Beaufort 3
Weer: Bewolkte met af en toe regenbuien
Gemiddelde temperatuur: 18.7
Lekke banden: 2
Langste beklimming: ??? km
Totaal afgelegde km: 1900,11
Voorlaatste rit vandaag en zij die dachten of denken dat het niet meer fout kan gaan zullen toch wel even nadenken bij dit verslag. Je zal zien dat het aan een zijden draadje heeft gehangen en nog steeds hangt en dat het gevaar achter elke hoek schuilt…
We vertrokken met een zeer goed gevoel uit dit klooster hotel waarbij de voordeur van het hotel en
de ingang van de kapel naast elkaar liggen. Bij nader inzien hadden we beter voor ons vertrek er even een bezoekje gebracht…misschien had ons dat wat meer geluk gebracht vandaag…maar we stonden ook onder tijdsdruk wegens de lange afstand en de lastigheidsgraad dus het was alle hens aan dek om op tijd te kunnen starten voor het volledige team. We hebben vandaag zowat 120 km in een formidabel kader mogen fietsen…voor mij het mooiste van onze 15 daagse trip…Het was druilerig toen we vertrokken, de wolken hingen laag over de bergen en in het dal en de wegen lagen nat dus het was opletten geblazen. Er stonden bijna direct enkele stevige beklimmingen op het menu en gedurende de eerste 20 km heeft Erwin enorm afgezien om overal de top te ronden…pijn aan knie en rug en ook het ontbijt was hem slecht bevallen…iedereen van het team verwachtte het ergste…maar hij beet door…na een plaspauze en een ’”resem aan “windjes” verbeterden zijn situatie en er kwam langzaam beterschap. Toen we een tiental minuten moesten halt houden wegens een lekke tube van Johan kregen we een aanval van een kolonie vliegen op ons dak…in de volgwagen was het dan ook vliegenmeppen geblazen voor Martine en Linda…In Utiel na zowat 50 km. verloor Erwin zijn evenwicht voor het rode licht en viel, zonder erg, opvallend was dat bijna onmiddellijk een 5-tal Spaanse dames hem spontaan overeind hielpen…dat was heel mooi…Linda profiteerde van dit oponthoud om vlug stokbroden te halen in de nabijgelegen Panderia en we vervolgden zonder kleerscheuren of enige andere schade onze zware en zeer bergachtige route. Enkele kilometers verder fietsten we over een bergrivier waar enkelen aan het raften waren…schitterend om dit natuurgeweld te bedwingen. We kwamen aan in Confrontes na 100 km. en toen ging het heel erg mis…In een lichte afdaling bij het binnen rijden van deze stad week Erwin te ver uit naar links net op het moment dat Johan aan kwam…Johan kon hem niet meer ontwijken en beiden gingen tegen het asfalt…een drama één dag voor het einde ??? Het was schade opmeten…Johan had een kneuzing aan hand en bekken en schaafwonden aan rechter arm…Erwin had geen schrammetje maar wel veel pijn aan de rechter ribben…Remi, Linda en Martine waren enorm geschrokken en stelden alles in het werk zodat beiden hun tocht zouden vervolgen, de fietsen werden gecontroleerd en deze waren gelukkig intact…na een oponthoud van zowat 20 minuten konden beiden gelukkig hun weg verder zetten…met nog 60 km te gaan…het werd een kleine kalvarietocht voor Erwin die enorm gesteund door Johan en het ganse Team mits een lekke band 30 km voor het eind er toch in slaagde om de eindstreep te halen van deze hectische rit…en dit in slechte weersomstandigheden want aan regen geen gebrek. Het word afwachten tot morgen ochtend om te zien hoe de lichamelijke situatie van Erwin er uitziet. Zelf wil hij kost wat kost het einde halen en wel op zijn eigen S-Works met de steun van zijn compagnon Johan, de volgers Martine, Linda en Remi. Laat ons hopen dat hij morgen aan de start staat van de laatste rit naar Vistabella maar dat het een pijnlijk verhaal zal worden dat staat buiten kijf. We hopen morgen toch te mogen afsluiten met een positieve noot en blijven optimistisch ondanks deze kl…dag.
PS: Wegens problemen met mijn garmin kan ik u slechts beperkte info aan bieden in de hoofdding van mijn verslag (Komt mogelijks door de valpartij)
15de Rit MONTENEGRO DEL CASTILLO – VISTABELLA
start om 09.05u
AFGELEGDE AFSTAND: 122,34 km
GEMIDDELDE SNELHEID: 23,16 km/u
MAXIMUM SNELHEID 53,47 km/u
Tijdsduur rit: 5 uur 17 min 54 sec
AFGELEGDE HOOGTEMETERS: 456
Wind: Rugwind Beaufort 2
Weer: Bewolkte daarna zonnig
Gemiddelde temperatuur: ???
Lekke banden: 0
Langste beklimming: ??? km
Totaal afgelegde km: 2122,45
Na de tumultueuze rit van gisteren met alle problemen van dien, stond vandaag de laatste etappe op
het programma. Hoe zou het zijn met de ribproblemen van Erwin…gelukkig kon hij rusten op een zeer goede matras in ons hotel en had hij toch wat geslapen maar dat neemt natuurlijk niet weg dat de pijn van de ribben er niet minder op was. Toch was Erwin van bij het opstaan verassend positief en was hij vastberaden om het einde te halen van zijn avontuur…hij kon al de mensen die hem steunden niet ontgoochelen en moest alles proberen om dit tot een goed einde te brengen.
Met grote vraagtekens en in een frisse temperatuur vertrokken we naar ons vakantieoord in Vistabella. Aanvankelijk had Erwin heel wat moeite om het gezapige tempo te handhaven maar vandaag hadden we wel het geluk dat eerste 38 km in dalende lijn verliep…daarna kwamen we in een licht heuvelachtige zone met toch enkele scherpe klimmetjes. Daar hielden we het tempo zeer laag en zodoende kon Erwin toch telkens deze kuitenbijters bedwingen. We reden langs rustige brede wegen tussen de druiven velden, perenplantages, perzikbomen en kerselaars…
Johan hield zoals alle vorige dagen Erwin goed uit de wind en elk bultje of putje werd tijdig opgemerkt en vermeden. We naderden met rasse schreden de stad Orihuela, onze gemeente…daar trakteerden we onszelf op een lekker taartje en een Cafe au lait op zijn Spaans en dat hadden we verdiend me dunkt. Als afsluiter hadden we nog enkele klimmetjes vanuit Bigastro maar deze werden ook verstandig aangepakt en zo kwamen we aan de ingang van Vistabella…wat was dat zeg…ongelooflijk…een cabrio verwelkomde ons team met de driekleur en een mooie tekst aan de achterzijde van de wagen…en het werd nog mooier…aan het rondpunt, de oranje bar en onze woning verwelkomden een 50 tal sympathisanten ons met een warm applaus en de nodige spandoeken met allerhande slogans, zelf op de weg waren welkomwoorden getekend…de tranen vloeiden rijkelijk. Wat een ontvangst…daar had ik in de verste verte niet durven van dromen…Na dit schitterend onthaal werd iedereen getrakteerd op een drankje en werd nog duchtig nagepraat over ons avontuur…de woorden van respect en eerbied voor onze onderneming waren overweldigend en hartverwarmend…dit deed echt deugd…Met dit verslag zijn we aan het einde gekomen van mijn droom die ik ooit hoopte te mogen beleven en die tot een goed einde is gebracht, nooit had ik gedacht dat dit zoveel emotie en waardering zou teweeg brengen. Iedereen enorm bedankt voor de steun en medeleven. Een speciale dank aan mijn vriend Johan die meer dan 2000km op kop heeft gereden, Mijn pa als bestuurder van de volgwagen op 87 jarige leeftijd…je moet het maar doen en tenslotte aan mijn vrouwtje Martine en aan de vrouw van Johan Linda om constant in de bres te springen in alle omstandigheden zodat wij in alle mogelijke comfort dit avontuur konden afwerken. Wij gaan nu een weekje welverdiende rust nemen en vooraleer terug te komen naar de heimat. Tot dan en vele groeten aan iedereen… Erwin, Johan, Martine, Linda en Remi.
